In voorjaar 2000 lag ik bij Rien Jan op de bank en hij vroeg waarom ik niet bij TCA kwam tennissen, daar was het immers veel gezelliger. Vanaf dat moment werd Rien Jan van mijn fysiotherapeut mijn tennismaatje. Elke woensdagochtend stonden wij vaak alleen bij TCA op de baan. Rien Jan was een sport veelvraat, tennis met mij en in vele competitieteams, judo op hoog niveau, golf af en toe, catamaran zeilen en later ook kitesurfen, hardlopen, skiën en fietsen. Hockey niet zelf, maar jaren in de begeleiding van de topteams bij zowel Pinoke als Amsterdam. Ook als fysiotherapeut altijd zeer gedreven, binnen de maatschap, maar ook voor zichzelf, altijd nieuwsgierig naar nieuwe dingen. Toen Rien Jan vertelde over  zijn aneurysma en hartklepoperatie schrokken wij, als de blonde sport-god dit kan overkomen, dan kan dit iedereen gebeuren. Snel na de operatie wandelend in het Amsterdamse bos was hij vol goede moed, operatie was geslaagd en wij zouden weer snel gaan tennissen, judo en kitesurfen zouden stoppen, maar alle andere activiteiten daar ging hij natuurlijk mee door. Toen was er een lange stilte, die wij niet begrepen. Rien Jan kwam in een hele zwarte periode terecht, niets voor Rien Jan zeiden wij tegen elkaar op de vrijdagmiddag. Hij komt vast wel weer terug en inderdaad kwam Rien Jan weer tennissen, maar het was Rien Jan niet meer. Gisteren bereikte ons het verschrikkelijke bericht dat Rien Jan besloten had niet verder te leven. Dat dit de grote, sterke en sportieve Rien Jan is overkomen is niet te bevatten. Wij zullen hem nooit vergeten.

Maarten Oldenhof